universiteitsgebouwen

De groene campus van Tilburg University bevat naast de gebouwen van Jos. Bedaux nog meer bijzondere bouwwerken.

Professor Cobbenhagenlaan 205:

Academiegebouw, Jan van Poppel en Hugh Maaskant (1969-72)

Dit gebouw is het eerste in Nederland dat specifiek als kunstacademie is ontworpen en is een expressief voorbeeld van het naoorlogse moderne bouwen. Het gebouw bestaat uit twee L-vormige volumes rondom een centraal atrium. De zuidgevel wekt door het beton van de hoekige trap, de zware overkragende daklijst en het balkon op kolommen een brutalistische indruk. Aan de noordzijde heeft het gebouw een schuine, geknikte glasgevel. Oorspronkelijk lagen hier hoge atelierruimten. Na de verhuizing van de academie heeft het gebouw zijn onderwijsfunctie behouden. Het is hiertoe in 2007 door Architecten|en|en aangepast.

Esplanade:

Langzaamverkeersroute Esplanade vormt de spil van het universiteitsterrein en rijgt verschillende gebouwen aan elkaar. Het woningbouwproject Intermezzo (2007-10) van Hans Wijffels vormt het beginpunt van deze route. Het bestaat uit twee lineaire gebouwen met studentenwoningen en appartementen en een ertussen gelegen plein. De toren op de kop van het meest oostelijke gebouw maakt onderdeel uit van de centrale as van hoogbouw die door de stad loopt. Een ruime onderdoorgang verbindt het plein met de Esplanade en de rest van de universiteitsgebouwen.

In het Stiltecentrum (1992) van Martien Jansen en Ad Roefs vinden studenten en medewerkers van de universiteit ruimte voor rust en bezinning. De grotendeels gesloten gevel van het ovale, sculpturale gebouwtje is bekleed in zink. De plattegrond heeft de vorm van een slakkenhuis, een spiraalvorm die leidt naar het stille centrum. Het interieur is opvallend licht doordat het dak is voorzien van een glazen lichtstraat.

De Universiteitsbibliotheek (1991) van Martien Jansen is een lage, vierkante doos die deels in een met gras begroeid talud verzonken ligt. Hierin bevinden zich de archieven. De entree ligt op de eerste verdieping en is bereikbaar via een loopbrug vanaf een gebouwtje aan de overzijde van de Esplanade. De gevel is bekleed met betonnen platen, waarop twee banen van metalen lamellen zijn aangebracht. De uitgestrekte verdiepingsvloeren bevatten slechts enkele vaste elementen, zoals noodtrappenhuizen, toiletten en installatieschachten.

Warandelaan 2:

Faculty Club, Shift Architecture Urbanism (2011)

Dit paviljoen ligt op de grens van de universiteitscampus en de Oude Warande. Het is wat betreft materiaalgebruik en verschijning geïnspireerd op het monumentale modernisme van de nabijgelegen gebouwen van Jos. Bedaux. Het paviljoen is iets boven het maaiveld getild en via treden en een in de voorgevel geïntegreerde hellingbaan bereikbaar. Diep terugliggende glazen gevels in het uitgeholde, doosvormige volume creëren overdekte buitenruimten. Aan de voorzijde ontstaat hierdoor de entree en aan de achterzijde een terras. De achttien meter lange glazen pui is hier grotendeels weg te schuiven. Bijzonder zijn de L-vormige hoekoplossingen in de natuurstenen gevelbekleding.