Javascript is required to view this map.
Industrie
Halverwege de negentiende eeuw veranderde de nijverheid (in leer en textiel vooral) die in Midden-Brabant al ruimschoots aanwezig was in industrie. Dat leidde tot nieuwe architectuur, op een schaal die voorheen niet bestond. Deze fabrieksarchitectuur volgt in grote lijnen de stilistische tendensen van de architectuur, zij het veelal in een rationele, onopgesmukte vorm. Fabrieksarchitectuur is in Midden-Brabant eerst en vooral nuttig en efficiënt.
Het is de combinatie van de opkomst van de industrie en de ontwikkeling van een omvangrijke katholieke infrastructuur die onderscheidend is voor de regio, en in sommige opzichten zelfs uniek. Het samengaan van deze twee drijvende krachten, industrie en kerk, heeft het aanzien van Midden-Brabant in hoge mate bepaald. Elders in Brabant is er ook veel architectuur in opdracht van de Rooms Katholieke kerk gerealiseerd, maar is de industrie weer minder present, en waar wel veel industrie is zoals in Eindhoven, is deze van een andere orde en aard. Eindhoven is getekend door de prominentie van één bedrijf – Philips – dat niet alleen laboratoria, fabrieken en kantoorgebouwen heeft voortgebracht, maar een compleet stedelijk spectrum van woonwijken tot sportvoorzieningen. Dat is totaal anders dan de kleinschaliger en meer diverse industrie in Midden-Brabant, die bovendien diepere historische wortels heeft in de regio. Ook is in Eindhoven de katholieke cultuur minder dominant aanwezig in het stadslandschap dan in bijvoorbeeld Tilburg.
Het is de combinatie van de opkomst van de industrie en de ontwikkeling van een omvangrijke katholieke infrastructuur die onderscheidend is voor de regio, en in sommige opzichten zelfs uniek. Het samengaan van deze twee drijvende krachten, industrie en kerk, heeft het aanzien van Midden-Brabant in hoge mate bepaald. Elders in Brabant is er ook veel architectuur in opdracht van de Rooms Katholieke kerk gerealiseerd, maar is de industrie weer minder present, en waar wel veel industrie is zoals in Eindhoven, is deze van een andere orde en aard. Eindhoven is getekend door de prominentie van één bedrijf – Philips – dat niet alleen laboratoria, fabrieken en kantoorgebouwen heeft voortgebracht, maar een compleet stedelijk spectrum van woonwijken tot sportvoorzieningen. Dat is totaal anders dan de kleinschaliger en meer diverse industrie in Midden-Brabant, die bovendien diepere historische wortels heeft in de regio. Ook is in Eindhoven de katholieke cultuur minder dominant aanwezig in het stadslandschap dan in bijvoorbeeld Tilburg.
Willem Welsing was de huisarchitect van kruideniersbedrijf De Gruyter & Zoon uit Den Bosch. Winkelpanden van De Gruyter waren duidelijk herkenbaar in het straatbeeld door de consequent doorgevoerde architectonische huisstijl die expressionistische elementen met art deco combineerde.
lees meer
De gevel van deze voormalige broodbakkerij met meelzolder vertoont in materiaalgebruik en compositie verwantschap met De Stijl en het Nieuwe Bouwen. Op een groot, witgepleisterd vlak is in primaire kleuren een abstracte compositie gemaakt van horizontale en verticale lijnen. In het oeuvre van Barenbrug, die vooral bekend is van ontwerpen in de stijl van de Amsterdamse School en later de Delftse School, neemt de bakkerij een aparte plaats in.
lees meer
Architect Frans de Beer is samen met architecten als Jos. Donders, Cees van Hoof en Jan van der Valk grotendeels verantwoordelijk voor het aanzien van Tilburg zoals dat tussen 1900 en 1940 is ontstaan.
lees meer
Het Spoorzoneproject is een van de grotere binnenstedelijke gebiedsontwikkelingen in Nederland en strekt zich uit tussen de Ringbaan West en de Ringbaan Oost. De omvang van het project is af te lezen aan de drie hoge torens die de zone begeleiden: Interpolis (Abe Bonnema), Westpoint (Van Aken Architecten) en de Stadsheer (EGM Architecten). Centraal in de Spoorzone ligt een voormalige NS werkplaats.
lees meer
Deze twee boerderijen zijn na oorlogsschade gebouwd als variant op de traditionele langgevelboerderij. Beide gebouwen zijn opgetrokken uit machinale baksteen met een decoratieve rollaag bij de plint. Op de bovenste delen van de wolfsdaken ligt riet.
In 1898 kocht Levensverzekering Maatschappij De Utrecht 2700 hectare heidegrond ten zuiden van Esbeek als belegging. De woeste gronden werden ontgonnen door er bos te planten en boerderijen te stichten. Het landgoed kreeg later de functie van recreatieterrein.
In 1978 begon Jacq. de Brouwer als tekenaar bij het architectenbureau van Peer Bedaux en in 1996 werd hij bureaupartner. Waar Peer Bedaux voortborduurde op de traditionele en meer romantische kant van zijn vader Jos., wortelen de ontwerpen van De Brouwer in diens modern-abstracte lijn.
Textielfabriek Van Besouw, sinds 1885 gevestigd aan de Kerkstraat, was samen met Van Puijenbroek aan de Bergstraat de belangrijkste textielfabriek in Goirle.
De Tilburgse Metaaldraadgloeilampenfabriek Volt bouwde aan de Tilburgseweg twee blokken woningen in Amsterdamde School-stijl voor de hogere beambten van de fabriek, met als doel ook werknemers van buiten de regio aan te trekken. De beide rijtjes van vier woningen, die in Goirle bekend staan als de Volthuizen, zijn elkaars spiegelbeeld. Samen met de woningen aan de overkant van de straat (nummers 177-183) die ook in een expressionistische stijl zijn uitgevoerd, geven ze een stedelijk beeld aan een straat die verder vooral uit vrijstaande bebouwing bestaat.
Dit bedrijfspand op bedrijvenpark Laarakkers is sterk introvert. De architectuur weerspiegelt de levensvisie van de opdrachtgever die gebaseerd is op vrijheid, openheid en contact met de natuur.